Kiša počinje da rominja,
i po koji zvuk grmljavine se čuje,
poslije sparnih trenutaka,
svjež vazduh caruje.

Pas dahće pokraj mene,
i repom svojim maše,
kao da i njemu prijaju,
kapljice što nas kvase.

Kao dva najveća vojnika,
mirno stojimo mi,
pogled usmjeravamo u pravcu,
sela što nas mori.

Šta li se tamo dešava,
šta li radi naša draga sada,
da li se ''prži'' na Suncu,
da li kod nje kiša pada.

Padaj kišo sveta,
padaj sve jače i jače,
speri ovu tugu našu,
što za ženskim rodom plače.