Kad smo se u pijesku igrali,
i blato u rukama nosili,
tad kompjuteri nisu postojali,
i naočare nismo nosili.

Vrijeme drugo brzo dođe,
tehnici kraja nema,
kompjuterske igre sve osvojiše,
a starim se istorija sprema.

Sve manje ima onih,
što za djecom po polju idu...
Zašto da im se djeca umaraju,
kad mogu facebook-om da se brinu.

Svako drugo današnje dijete,
u kući sjedi i naočare nosi,
da li su to u pitanju geni,
ili možda ''tehnički'' odnosi...